Morfologik

W obecnej wersji LT niektóre podpowiedzi zawierają prawidłowo odmienione polskie wyrazy (inne niż w błędnych, kwestionowanych zdaniach) - a to dzięki specjalnemu, „odwróconemu” słownikowi z projektu Morfologik (trik polegał na odpowiednim dobraniu danych do automatu słownika morfologicznego). Nadal jednak nie zaimplementowałem odmiany chociażby fraz przymiotnikowych, które mogą składać się z kolejnych przymiotników i przysłówków. Nie mówiąc o frazach nominalnych... Choć zwolennicy Chomsky’ego będą się zapewne krzywić, przeanalizowałem maksymalną długość takiego ciągu przymiotnikowo-przysłówkowego, badając częstość wystąpień w korpusie IPI . Otóż maksymalnie zdarza się 5 elementów pod rząd, sporadycznie tylko więcej (cóż, wszystko wskazuje na to, że magiczna liczba Millera 7 +/- 2 ma tutaj zastosowanie). Dlatego nie trzeba bynajmniej tworzyć struktury rekurencyjnej o dowolnym stopniu zagnieżdżenia; wystarczy dokonać zwykłego wyliczenia kombinacji, bo jest ich po prostu mało. To może pro...

Zastanawiałem się, czy dodać do listy błędów „proszę paniom”, czyli piękne połączenie błędu fonetycznego z błędną odmianą. Postanowiłem sprawdzić, czy w ogóle ktoś w piśmie popełnia ów błąd, więc – idąc po linii najmniejszego oporu – użyłem wyszukiwarki . I okazało się, że „proszę paniom” pojawia się tylko jako cytat podczas wytykania błędów. W dodatku głównie dwóm publicznym postaciom, o czym przekonać można się po kliknięciu powyższego odnośnika. Czyli nie dodam do listy :)

Jedną z trudności w pisaniu reguł korektora LT jest to, że wiele przyimków i form gramatycznych wynika w zdaniu z walencyjności czasowników. Spróbujmy na przykład odróżnić użycie "nazbyt" od "na zbyt": Ten idiota awansował na zbyt eksponowane stanowisko. Objął nazbyt eksponowane stanowisko. Chodzi więc o to, żeby wykrywać niepoprawne wersje tych zdań. Jest to jednak niesłychanie trudne bez zgrubnego choćby słownika walencyjnego - potrzebnego zresztą do wielu zadań lingwistyki komputerowej . Problem w tym, że takich wolnodostępnych zasobów nie ma. Najmniejszy (stosunkowo) kłopot jest z obmyśleniem nowych znaczników do anotowania takich form (choć w obecnych teoriach panuje tu ogromny rozgardiasz). Większy jest z ich anotowaniem - czyli pozyskaniem takich informacji. Do korekty gramatycznej, przynajmniej w LT, przydatne najbardziej obecnie byłyby informacje o przyimkach i przypadkach wymaganych przez czasowniki. Nieco mniejsze znaczenie mają informacje o kateg...

Co jakiś czas, aby uzupełnić listę błędów, korzystam z wyszukiwarek internetowych. Dzisiaj przyszło mi do głowy, aby szukać wyrażeń „pisze się” i „ortograficzny” na stronach, gdzie jest też napis „oceny blogów”. No i znalazłem sporo błędów wyłapanych przez oceniających blogi – błędów, których istnienia nawet nie podejrzewałem (np. „tam ten minister ma zawsze racje”, chodziło o „tamten...”). Oczywiście, blogi oceniają najczęściej młodzi blogerzy, którzy sami często są z ortografią na bakier. Niby to wiadomo, ale jednak rozbawił mnie komentarz: „ Zdarzają ci się żadko błędy ortograficzne”.

Szukałem ostatnio w Google’u list błędów, które są tępione w szkole. I znalazłem odrobinkę w zaleceniach Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Krakowie . O ironio, zalecenia te zawierają ewidentny błąd. Otóż jako przykład błędu przytacza się zdanie: Te wszystkie czyny dały impuls do rozwoju akcji. Wersją poprawną ma być: Te wszystkie czyny dały impuls dla rozwoju akcji. Trzymam kciuki za uczniów w Krakowie. Jedna z moich nauczycielek w podstawówce poprawiła mi kiedyś w wypracowaniu „Ojciec myślał o synu” na „Ojciec myślał o synie ”. Nie dała się nawet przekonać, kiedy pokazałem jej w słowniku, że mam rację. Więc pewnie i komisja niewzruszona spojrzy na zapis w słowniku (poprawnej polszczyzny) PWN: impuls [wym. impuls, nie: jimpuls] m IV, D. impulsu: Działać pod wpływem impulsu. Odbierać impulsy. I. do czegoś: Dać impuls do napisania artykułu. Oczywiście, zdarza się, że może być impuls dla kogoś – „to było decydującym impulsem dla premiera...”, podobnie jak kosmetyki mogą być zarówno d...