Zacząłem formalizować zasady polskiej interpunkcji. Wiedziałem, że to nie będzie proste, więc nie spieszyło mi się z tym. Komplikacje wynikają z tego, że polska interpunkcja częściowo opiera się na kryterium składniowym, częściowo intonacyjnym, a w dodatku istnieje szereg reguł dodatkowych (na przykład reguła cofania przecinka w wypadku zbiegu dwóch spójników w tzw. spójniku zestawionym). Co prawda, znakomity Słownik interpunkcyjny prof. Podrackiego pomaga mi na co dzień, ale przekształcenie zawartej w nim wiedzy nie jest zadaniem banalnym (zwłaszcza że nie wszystkie wyjątki obejmuje). Trudność szczególna wiąże się z wyrazami, które inaczej oddziela się w zdaniach złożonych, a inaczej traktuje w zdaniu pojedynczym: Kup mi chociaż dwie bułki! ale: Kupił mi dwie bułki, chociaż groszem nie śmierdzi. Innym problemem są wyrazy takie jak „jednak”, „bowiem”, „zaś”: można je umieszczać w różnej odległości od przecinka (szyk przestawny), więc trudno zbudować właściwą podpowiedź dla użyt...
Strona projektu morfologik - analizator morfologiczny + słownik morfologiczny + korektor gramatyczny + biblioteki